Menisküs Nedir?
Menisküs yırtıkları dizde en sık cerrahi müdahale gerektiren hastalıklardır. Menisküsler, diz ekleminin içinde bulunan C şekline benzetebileceğimiz yapılardır. Birisi iç diğeri dış olmak üzere her dizde ikişer tanedirler.Bunlardan Media menisküs laterale göre üç kat daha fazla yırtılır. Travmatik menisküs yırtıkları spor yaralanmalarına bağlı olarak gençlerde sık olarak görülür. Dejeneratif yırtıklar ise yaşlı hastalarda görülür ve başlangıcını sinsi olarak yorumlayabiliriz, Menisküs yırtıkları darmarsal yapılara uzaklıklarına göre (iyileşme poransiyeline göre), yerine göre (ön,arka,orta) veya yırtığın görünüşüne göre ve oryantasyonuna göre sınıflandırılabilir.
Menisküs Yırtıkları Tedavi Seçenekleri
Parsiyel Menisektomi –
Herhangi bir tedavi gerektirmeyen menisküs yırtıkları (tam kat olmayan yırtıklar, uzunluğu 5 mm’den az olan yırtıklar ve 1-2 mm’den fazla deplase edilemeyen yırtıklar) dışında kalan ve tamir edilemeyen yırtıklarda parsiyel menisektomi tercih edilir. Bu işlem ile yırtık olan parka çıkartılır ve geriye kalan sağlam kısım korunmaya çalışılır. Lazer ve diğer benzeri araçların bu amaçla kullanımı halen araştırılmaktadır.
Menisküs Tamiri –
Tüm Periferik longitudinal yırtıklarda, özellikle hasta gençse ve ÖÇB tamiri de yapılıyorsa yapılmalıdır. Güçlendirici teknikler tamir endikasyonlarını arttırmıştır. Tamirde başlıca dört teknik vardır: açık, dışarıdan içe içeriden dışa tümü içeride .Tümü içerden tamirlerde yeni yöntemler daha sık tercih edilmektedir. Menisküs tedavisinde altın standart içerden dışarı teknikle atılan dikişlerdir. Menisküslerin damarlanma özelliğinden dolayı çoğu iyileşmeye uygun değildir. Bu nedenle çok az orandaki yırtıklar tamire uygundurlar.
Menisküs Tedavi Süreci Sonrası
Farklı çalışmalarda %80-90 başarı oranları bildirilmiştir. Ancak sonuç yırtığın yerine tipine ve kronikliğüine göre değişir. Menisküs tamirinde en iyi sonuç genç hastalarda, akut dönemde ÖÇB tamiri beraberinde yapılarak sağlanabilmektedir.
Tedavi süreci sonrası aksi belirtilmedikçe çok ciddi rehabilitasyonlara gerek olmaz. Çoğunlukla bireysel egzersizler ile bir kaç hafta içerisinde hasta spora ya da günlük yaşantısına hızlıca adapte olabilmektedir.
